دقت کردید که همیشه چراغ های خیابون سرجاشون هستن و این ما هستیم که ماشین رو در راستای این چراغ های بی حرکت به حرکت در می آوریم؟خب درسته که اگر این کار رو نکنیم به احتمال زیاد مقصد بعدیمون همون تونل نورانی معروفی هست که به عزیزان از دست رفته مان ختم می شود و این جور چیزا...ولی اگه زاویه ی دیدمون رو تغییر بدیم می تونیم بگیم که ماشین ها (اکثرشون) در مسیر چراغ ها حرکت و اون ها رو دنبال می کنند نه به این دلیل که چراغ ها بالا و پایین می پرند و داد می زنند که من رو ببینید یا دنبال من راه بیفتید، بلکه چراغ ها فقط کار خودشون رو میکنن و اونایی که میخوان به مقصد برسن چراغ ها رو دنبال می کنند. این قاعده تقریبا در همه جا صدق می کنه.
یه چیز دیگه که میشه از چراغ های خیابون یاد گرفت اینه که لازم نیست نورت رو تو صورت بقیه بتابونی که ببیننت . میشه گفت چون چراغ ها فاصله ی خود را از زمین حفظ کرده اند تا این حد موفق عمل کرده اند و طرفدار دارند.
ما هم می تونیم مثل یک چراغ باشیم. می تونیم خودمون باشیم و نظرات خودمون رو داشته باشیم، هر کس که بخواهد می تواند دنباله روی کند و در مسیری که ما در آن پیشرفته ایم پیش برود. هیچ ایراد یا فرقی نیست که در ابتدای راه هستیم یا در انتها, در آزاد راه یا در خیابان فرعی، تا وقتی که قوانین چراغ های خیابون رو رعایت کنیم و وقتی که لازم شد سوار یکی از ماشین ها بشویم و در جاده حرکت کنیم، به هر حال ما انسانیم... .
*** *** *** ***
دوست خوبم! ممنونم که به وبلاگم سر زدی.
من عاشق طراحی هستم و به نظرم تو هم (اگه هنوز عاشق این کار نیستی) باید بشی!
اصلا نمی شود روی درستی خط بالا خیلی حساب کرد چون در حقیقت اگر داری زندگی می کنی داری طراحی هم می کنی، تو داری طرح خودت رو میزنی، از چیزها و افراد مختلف (چه خوب و چه بد) الهام می گیری و (حتی با هیچ کاری نکردن) روی زندگی خودت و بقیه (انسان ها، حیوانات و گیاهان، حتی شاید...) تاثیر میذاری. چقدر قشنگ تر میشه اگه سعی کنی که خود واقعی و زیباتر خودت رو بشناسی و طرح های قشنگ تری بزنی، نه؟
من در این وبلاگ طرح ها و روش ها و ماجراهایی که برایم الهام بخش، شادی آور و پند دهنده بوده اند رو به اشتراک میذارم. امیدوارم تو هم چراغم بشی و من رو از نظرات و تجربه های خودت بی بهره نذاری !
پ.ن. 1:فقط لطفا یاد باشه که چراغ ها طوری قرار گرفته اند که هم نور بقیه ی چراغ ها دیده می شه هم راننده ها تا رسیدن به مقصد چشماشون سالم میمونه 
پ.ن.2:بخش هایی از این مطلب رو با الهام از مقاله ی "Be A Beacon" نوشته ی اِرین پاولینا نوشتم.
خوش بگذره!
نظرات شما عزیزان:
| 
